Günün birinde, kurbağa ile fare arkadaş olmuşlar. Bir bahar
mevsiminde kurbağa, fareye: “Gel, biraz gezelim.” demiş.
Bunlar gide gide, bir ırmağa rastlamışlar. Kurbağa, farenin
sudan geçemeyeceğini bildiği için ona: “Sen üzerime çık,
kuyruğunu da ayağımla bağla. Böylece seni karşı tarafa
rahatlıkla geçirebilirim.” demiş. Fare kurbağanın sırtına
binmiş, tam suyun ortasına vardıklarında kurbağa suyun
dibine doğru dalmaya başlamış. Elbette fare suyun içine
girer girmez hemen boğulmuş. Ama kuyruğu kurbağanın
ayağına bağlı olduğu için yine onun sırtında kalmış. Suyun
yüzüne çıkan kurbağa sırtında fare ölüsü ile dolaşırken
kartal yukarıdan fareyi görmüş ve kaptığı gibi dağın başına
götürmüş. Fare kurbağaya bağlı olduğu için yüksek dağın
zirvesinde kartala yem olmaktan kurtulamamış.
Atalarımız ne güzel demiş: - - - -
Bu fablın sonunda boş bırakılan yere aşağıdaki öğütlerden hangisi getirilmelidir?
A) Güvenme varlığa, düşersin darlığa.
B) Alna yazılan başa gelir.
C) Av vuranın değil, alanın.
D) Dost, kara günde belli olur.
E) Akıl akıldan üstündür