Zamanın birinde Leyla adında bir kız yaşarmış. Leyla çok güzel bir evde, aile siule birlikte kalırmış. Leyla iyi bir kızmış ama hiçbir şeyden memnun olmazmış. Annesi ona en güzel elbiseleri, yiyecekleri, oyuncakları alırmış. Ama Leyla hep daha fazlasını ister, hep şikâyet edermiş. Leyla bir gün annesiyle birlikte çarşıda gezerken, kendi yaşlarında bir kız çocuğu görmüş. Bu kızın bütün kıyafetleri eski püskü, yamalı ve kirliymiş. Ayağında ayakkabı bile yokmuş. Bu kız, insanlara peçete satmaya çalışıyormuş. Leyla bu kıza çok üzülmüş ve kendisinin aslında kadar şanslı olduğunu anlamış. O günden sonra hiçbir şeyden şikayet etmemiş ve sahip olduğu her şey için mutluluk duymuş. ne Aysu ÖZKARA Konu : Ana fikir: Elimizde olanlarla mutlu olmayı bilmeliyiz
leylanin elindekilerin daha fazlasini istemesi ve sonra bunun nekadar yanlış birşey olduğunu ve kendinin sahip olduğu eşyaların yaşitlarinin sahip olamadığını öğrendiğinde üzülmesi
