Herkesi yargılıyoruz, her şeyden hesap soruyoruz, sadece kendimizi dışanda bırakıyoruz. Çünkü kendi hakkımızda bir yargıya varmanın ne denil zor olduğunun bilinçsizce de dsa ayırdındayız. Çünkü diğerlerini yargılamak, onlara kuplar takmak öyle kolay ki... Hiçbir yaptırmı yok bunun Mesela kolayca "Şu kişi şöyle biridir." diyebiliriz, onunla alay edebiliriz, ona kizabilir, sitem edebiliriz. Çünkü yüce adalet duygumuz kendimiz dışında herkesi küçük görmeye, kıskanmaya haklı görür kendin. Sonra insan ki her insan yapamaz bunu- bir gün kendini yargılamaya başlar. İşte o an geçmiş yargılarının, saplantılarının, komikiklerinin ayırdına vanır. Kendisiyle alay etmeyi, kendini kendisi gibi ortaya sürebilmeyi ve nihayetinde kendisi dışındakileri yargılamaktan çok, önemsemeyi ve sevmeyi öğrenir. Bu metnin türü aşağıdakilerden hangisidir? A) Makale B) Söyleşi C) Deneme D) Biyografi​