ANNE ASLAN Bir gün anne aslan, iki yavrusunu inde bırakıp ava çıkmış. O sırada oralardan geçen bir avcı, aslan yavrularını yalnız görünce bir çuvala koyup şehre götürmüş. Avdan dönen anne aslan, yavrularını inde bulamayınca çok şaşır- mış. İnin önündeki ayak izlerinden yavrularının bir avcı tarafından kaçırıldığını anlamış. Ortalığı yırtarcasına ağlamaya, haykırmaya başlamış. Anne aslanın feryadına bir çakal, koşarak gelmiş ve sormuş: - - Niçin böyle ağlıyorsun, başına bir şey mi geldi? Aslan hem ağlamış hem anlatmış: - Yavrularım, yavrularım! İkisi de ortalıkta yok. Onları inde bira- kıp ava çıkmıştım. Ben yokken bir avcı gelmiş, ikisini de götürmüş. Bunu nasıl anladın? - - Şu izlere baksana! Bir insanın ayak izleri bunlar. Çakal şöyle demiş: daki kut ğine gö yazınız. (Bir cü numara - Ağlama, biraz düşünceli ol. Avcının sana yaptığı, senin baş- kalarına yaptığından başka bir şey değil ki... Sen de aynı biçimde davranıyorsun. Birbirinden ayrılmak istemeyenleri ayırıyorsun. En az senin yavruların kadar sevimli olan yavruları, analarından koparıyor- sun. Onlar nasıl sabrediyorlarsa senin de öyle sabretmen gerekir. Dr. Turgut Güney ​