Nasrettin Hoca, misafiri çok severmiş. Her akşam üç beş arkadaşıyla gelir, evde ne varsa, Allah ne verdiyse yerler içerlermiş.
Yine bir gün arkadaşlarıyla eve geldiğinde Hoca'nın karısı:
"Aman Hoca!" demiş "Gözünü seveyim, evde yiyecek yok. Komşulardan istemeye de yüzüm kalmadı. Şimdi ben ne yapayım?"